Kıbrıs’ta kaçırılan fırsatlar, müzakere sürecinde KKTC Meclisi’nin, Hükümetin ve halkın bilgisi ve onayı dışında verilen tavizler ve bundan sonra izlenmesi gereken politika konusunda öneriler:
Kıbrıs sorunu nedir?
Kıbrıs sorununun başlangıcını 1791’de çizilip 1796’da basılan ilk Megali İdea haritasının yayınlandığı zamana kadar götürebiliriz. Megali İdea (Büyük Ülkü), Hellen imparatorluğu olduğu varsayılan büyük Bizans İmparatorluğu’nun zamanında hakim olduğu toprakları ele geçirerek yeniden kurulmasını ve başkentin de Konstantinopolis dedikleri İstanbul olmasını öngörmektedir. Megali İdea haritası içinde, 3000 yıllık Yunan adası olduğu varsayılan Kıbrıs da bulunmaktaydı… Megali İdea çerçevesinde Kıbrıs’ın Yunanistan’a bağlanmasını öngören milli hedefin sloganı, Girit’te kullandıkları sloganın aynısı olan ve kelime anlamı ile İLHAK demek olan ENOSİS idi…
Kıbrıs Rumları, ENOSİS için ilk ayaklanma girişimini, Yunan isyanına paralel olarak 1821 yılında hazırladılar… Ayaklanmayı haber alan Kıbrıs Valisi Küçük Mehmet’in kiliselere baskın yaparak silahlara el koyması ve ayaklanma liderleri olan papazları asması ile isyan başlamadan önlendi…
1878’de adanın yönetiminin geçici bir süre, kira karşılığı İngilizlere devredilmesi ile ENOSİS faaliyetleri yeni bir ivme kazandı. 1896 yılında Türklere ilk saldırılar başladı. 1911 Trablusgarp ve 1912 Balkan savaşlarında Osmanlı İmparatorluğu’nun yenilgisi üzerine ENOSİS umutları artan Rumlar, Türk Halkına saldırılara başladılar... Buna tepki gösteren Türk Halkı 1911’de üç ayrı miting yaparak ENOSİS girişimlerini protesto etti ve ENOSİS’e karşı üç ayrı deklarasyonu mitinglerde onayladı... Rumlar ise buna yanıt olarak 1912’de ada genelinde Türklere saldırıya geçti, ölü ve yaralılar oldu.
Birinci Dünya Savaşı’nın başında, 1914 yılında, İngiltere Kıbrıs’ı İLHAK ettiğini açıklayarak kira ödemeye son verdi… Bu durum ENOSİS faaliyetlerinin daha da artmasına neden oldu. Savaşın bittiği 1918 yılında Paris Konferansı’nda ENOSİS’in gerçekleşme ihtimali üzerine Türk Halkı, Meclis-i Milli adlı ulusal bir Kongre toplayarak İLHAKA karşı olduğunu deklare etti ve adanın statüsü değişecekse Osmanlı İmparatorluğu’na verilmesi gerektiğini ortaya koydu…
Lozan’da Kıbrıs’ın İngilizlere bırakılmasından sonra ENOSİS faaliyetleri daha da arttı. Nitekim 1821’deki ilk Enosis ayaklanma girişiminin yüzüncü yıldönümü olan 1931’de ENOSİS için yeni bir ayaklanma oldu. Türk Halkı, buna karşı 1931 yılında, adanın her yanından gelen 200 delegenin katılımıyla ikinci bir MİLLİ KONGRE topladı ve bu kongrede oy birliği ile alınan bir kararla ENOSİS’e karşı olduğunu yeniden ilan etti. Bu arada İngiliz sömürge yönetimi de Enosis isyanını silah kullanarak bastırdı.
2. Dünya Savaşı’ndan sonra ENOSİS faaliyetleri yeni bir ivme kazandı... Türk Halkı yoğunlaşan ENOSİS faaliyetlerine 1948 ve 1949 yıllarında iki büyük mitingle yanıt verdi…
Komünist AKEL tarafından 1949’da başlatılan ENOSİS PLEBİSİTİ, 1950’de Kilise öncülüğünde sonuçlandırıldı ve Rumların yüzde 96’sının ENOSİS istediği ilan edildi…
Yunanistan bu sonucun tanınması için, 1954 yılında “Kıbrıs Halkına self-determinasyon hakkının tanınması” talebiyle konuyu ilk kez BM gündemine taşıdı… Türkiye’nin karşı çıkması üzerine bu talebin reddedilmesinin ardından ENOSİS’i silah zoruyla gerçekleştirmek için Yunanistan ve kilise işbirliğiyle Yunan ordusunda albay olan Grivas liderliğinde EOKA terör örgütü kuruldu ve 1 Nisan 1955’de önce İngilizlere, sonra Türklere karşı silahlı saldırılar başladı…
Türk Halkı silahlı saldırılara karşı, nefsi müdafaa için, başta VOLKAN örgütü olmak üzere birçok yerel direniş örgütü kurdu. Ardından Rauf Denktaş’ın önderliğinde, 15 Kasım 1957’de Türk Mukavemet Teşkilatı (TMT) kuruldu. TMT, 1 Ağustos 1958’de Türkiye Genel Kurmay Başkanlığı’na bağlandı, tüm yerel direniş örgütlerini kendi çatısı altına topladı ve Türkiye’den gönderilen subaylar tarafından yönetilmeye başlandı. 1955-1959 yılları EOKA’nın saldırıları ve TMT’nin nefsi müdafaası ile geçti... Bu dönemde Türk Halkının ENOSİS’e karşı temel siyasi talebi TAKSİM idi. Bu dört yıllık sürede, Rum saldırıları sonucu çoğu karma köyler olan 30 köyde yaşayan Türkler daha büyük Türk köylerine göç etmek zorunda kaldı.
Kıbrıs Cumhuriyeti Kuruluyor, Üç Yılda Yıkılıyor
Bu çatışmalı dönemin ardından, 1959-1960 Zürih ve Londra Anlaşmaları ile iki halkın egemenliği eşit şekilde paylaşmasına ve kurucu ortaklığına dayalı olarak Kıbrıs Cumhuriyeti kuruldu… Fonksiyonel bir federasyon olan iki halklı Kıbrıs Cumhuriyeti’nin Anayasası’na göre Cumhurbaşkanı Rum, yardımcısı ise Türk olacaktı; Türk Cumhurbaşkanının kararları veto hakkı bulunacaktı… Hükümette 7 Rum, 3 Türk bakan, Mecliste ise 35 Rum 15 Türk milletvekili olacaktı. Ancak siyasi eşitliği sağlamak ve koRum’ak için Türk bakan ve milletvekillerin karar alma sürecinde ayrı oy çoğunluğu hakkı olacaktı. Anayasa Mahkemesi yabancı bir yargıcın başkanlığında eşit sayıda Türk ve Rum yargıçtan oluşacaktı... Kamu hizmetlerinde memur istihdamında 70/30 oranı, polis ve orduda ise 60/40 oranı olacaktı… Her iki toplumun içişlerine bakacak olan birer Toplum Meclisi bulunacaktı, 5 ilçede ayrı Türk ve Rum belediyeleri bulunacaktı… Enosis ve Taksim yasaklanacaktı… Anlaşmaları ve kurulan yeni düzeni garanti etmek için Türkiye, Yunanistan ve İngiltere garantör olacaktı... Türkiye’nin 650, Yunanistan’ın 950 askeri adada konuşlanacaktı… İngiltere 2 egemen askeri üsse sahip olacaktı… Böylece, Türk Halkının ENOSİS’e karşı milli direnişinin sonucu olarak, Türk askeri 82 yıl sonra yeniden adaya ayak basarken, Türkiye de Kıbrıs üzerinde meşru haklara sahip oldu…
Ne ki, Rum-Yunan tarafı hala ENOSİS hayali peşinde koştuğu için Türklerin kurucu eşit ortaklığını içeren bu anlaşmaları asla benimsemediler. Cumhurbaşkanı olan Makarios, bu federal ortaklığı “ENOSİS’e bir sıçrama tahtası” olarak gördüklerini bizzat açıklamıştı… Yunan Genel Kurmaylığı’na bağlı olan EOKA, gizlice faaliyetlerini sürdürdü ve 5000 kişilik gizli bir ordu kurarak AKRİTAS adlı soykırım planını yaptı… EOKA’nın siyasi lideri, Cumhuriyetin Cumhurbaşkanı Makarios idi. Meclis Başkanı Klerides, Kurmay başkanı olarak, Çalışma Bakanı Papadopulos, İçişleri Bakanı Yorgacis ve diğer Rum bakanlar ise EOKA’nın yöneticileri olarak AKRİTAS Planı’nın uygulanmasında görev aldılar
Nitekim Rumlar, Anayasanın en önemli maddelerini ihlal etmeye başladılar… Üç yıl dolmadan, federal ortaklık devletini Rumların yönettiği bir ÜNİTER devlete dönüştürmek ve ENOSİS’i gerçekleştirmek için, Türklerin eşitliğini sağlayıp koruyan 13 maddeyi değiştirmek amacıyla bir girişim yaptılar... Türk Halkı ve Türkiye bunu reddetti. Bunun üzerine 21 Aralık 1963’de AKRİTAS soykırım planı çerçevesinde, Türk Halkına karşı topyekün bir saldırı başlattılar… 1964 yılı boyunca devam eden saldırılar sonucu 103 Türk yerleşim yeri işgal edildi, 40-50 bin civarında Türk göç etmek zorunda kaldı… Türk Halkı adanın yüzde 3’ünü teşkil eden gettolarda 11 yıl sürecek insanlık dışı bir kuşatmaya alındı… Türkiye’nin Hava Kuvvetleri 30 Aralık 1963’de ihtar uçuşlarıyla saldırıları durdurdu. Ağustos 1964’de ise Erenköy’e saldıran Rum-Yunan birliklerine karşı, üç gün süren sınırlı polis harekatı gerçekleştirerek büyük bir soykırımı önledi…
TMT öncülüğünde nefsi müdafaa yapan Türk Halkı soykırımdan kurtuldu ancak eşit kurucu ortağı olduğu devletten silah zoruyla atıldı, bütçeden, ekonomiden ve devlet hizmetlerinden dışlandı. İki halklı Ortaklık Devleti Rumlarca işgal edilerek yüzde yüz Rumlardan oluşan ÜNİTER bir Rum devletine dönüştürüldü. Ne ki, Türk Halkı teslim olmadı, 11 yıl boyunca Türkiye’den gelen Kızılay yardımları ve maddi destekle direnişini sürdürdü.
ABD, bu dönemde devreye girerek geçici bir süre için Türkiye’ye kiralanacak küçük bir üs karşılığı ENOSİS’in gerçekleşmesini, bunu kabul etmeyecek Türklerin, Yunanistan tarafından Türkiye’ye verilecek Meis adasına naklini içeren 1. ve 2. Acheson Planlarını önerdi. Makarios “Hiçbir ülkeye tek karış toprak ve üs vermeden ENOSİS olmalı” diyerek bu planları reddetti.
Rum tarafı 1964 yılı başında Garanti Anlaşması’nı tek yanlı olarak feshettiğini açıkladı ve Rum Meclisi ilk ENOSİS kararını aldı… Bu arada Yunanistan’dan adaya gizlice 20 bin tam teçhizatlı asker gönderilerek EOKA takviye edildi… Bundan cesaret alan Rumlar, 1967’de oybirliği ile ikinci bir ENOSİS kararı aldı, bu karar iptal edilmediğinden hala yürürlükte bulunmaktadır… Ne var ki, Türkiye ve İngiltere Garanti Anlaşması’nın tek yanlı feshini tanımadı. Olası bir Türk müdahalesinden korkan Rum tarafı ise Meclisinden aldığı ENOSİS kararını hayata geçiremedi…
15 Kasım 1967’de, Rum ve Yunan birlikleri bu kez Geçitkale ve Boğaziçi köylerine saldırarak 24 Türk’ü katletti, köyleri işgal etti. Türkiye adaya müdahale hazırlıklarına başladı... Bunun üzerine ABD devreye girerek müdahaleyi önledi... Müdahaleyi önlemek için, Türkiye’nin şartları olan 12 bin Yunan askerinin adadan çekilmesi, işgal edilen köylerin boşaltılması, esir alınan köylülerin serbest bırakılması, sürgündeki Denktaş’ın adaya dönmesi, kuşatmanın kaldırılması ve sorunu çözmek için 1968’de görüşmelerin başlaması kabul edildi... Ardından Denktaş adaya döndü ve Geçici Kıbrıs Türk Yönetimi ilan edildi... Bir süre sonra “Geçici” ifadesi kaldırılarak ayrı Türk idaresinin adı Kıbrıs Türk Yönetimi oldu...
1968’de başlayan görüşmeler, Türk tarafının birçok temel konuda önemli tavizler vermesine ve eşit ortaklıktan “özerk yönetim”e gerilemesine karşın, Garantörlüğün iptalini kabul etmemesi nedeniyle 1973 yılında kesildi... Makarios, “Türkiye’nin garantörlüğünü içeren ve ENOSİS’i yasaklayan bir anlaşmaya imza bir kez daha atmam” diyerek görüşmeleri noktaladı
Enosis Amaçlı Yunan Darbesi, Türk Barış Harekatı, KKTC’nin İlanı ve Görüşme Süreci
Yunanistan ve İLHAK yanlısı Rumların bir yeni ENOSİS girişimi 15 Temmuz 1974 Yunan darbesiyle ortaya çıktı... Ne ki, Türkiye’nin 20 Temmuz 1974 müdahalesi ENOSİS’in gerçekleşmesini önledi… Ardından Otonom Kıbrıs Türk Yönetimi ilan edildi, 13 Şubat 1975’de ise Kıbrıs Türk Federe Devleti ilan edildi. Ağustos 1975’de Viyana’da Nüfus Mübadelesi Anlaşması yapıldı ve Güney’de esir olan Türkler Kuzey’e, Kuzey’deki Rumlar da gönüllü olarak Güney’e geçti. Ardından 1977 yılında Denktaş – Makarios, 1979 yılında ise Denktaş-Kiprianu arasında yapılan Doruk Anlaşmaları ile Kıbrıs’ta “İki kesimli-iki toplumlu, siyasi eşitliğe dayalı federal bir ortaklık devletinin kurulması” üzerinde mutabakat sağlandı. Süren görüşmelerde Rum tarafının, kendi hâkimiyetinde ÜNİTER Devlet kurma ve ENOSİS hedefinden vazgeçmediği ortaya çıkınca 15 Kasım 1983’de KKTC ilan edildi...
Buna karşın federasyon kurma hedefiyle görüşmeler sürdü… Ocak 1985 ve Mart 1986’da BM Genel Sekreteri Cuellar tarafından iki federal çözüm planı sunuldu… Türk tarafı bunları kabul ederken, Rum tarafı ENOSİS hedefinden vazgeçmediği için bu planları reddetti… Ardından 1992 yılında BM Genel Sekreteri Butros Gali tarafından federal çözüm öngören Gali Planı, 1993’de ise Güven Verici Önlemler paketi sunuldu ancak bunlar da Rumlar tarafından reddedildi...
Bunun ardından 2004’de bu kez BM Genel Sekreteri Annan tarafından iki eyaletli federal çözüm öngören Annan Planı baskı ve dayatmalarla her iki tarafa da kabul ettirildi... Ne ki yapılan referandumda Rumlar yüzde 75 oranında federasyona HAYIR derken, Türk Halkı’nın yüzde 65’i ise yapılan sahte vaatlere aldanarak, baskı ve tehditlere boyun eğerek, milyonlarca dolarla desteklenen yoğun psikolojik harekâtın etkisinde kalarak ve AKP hükümetinin telkinlerine uyarak bu plana EVET dedi...
Rum tarafının, HAYIR demesine karşın tüm adanın tek meşru devleti sıfatıyla AB’ye tam üye yapılması, federasyon çözümünü dinamitledi.
Rumların HAYIR demesi ve buna karşın tüm Kıbrıs adına AB’ye tam üye yapılması ile Türk tarafı, federal çözüm arayışlarına son vermek, ambargoların kaldırılmasını ve TANINMA istemek, iki egemen devlete dayalı bir çözümü savunmak ve devletten devlete görüşme talep etmek için eşsiz bir fırsat yakaladı… Ne ki, gerek o dönem KKTC’de AKP desteğiyle Cumhurbaşkanı olan CTP’li Mehmet Ali Talat’ın ve hükümetteki CTP’nin, gerek AKP hükümetinin, gerekse ABD ve AB’nin referandum öncesi verdikleri sözleri tutmaması sonucu birkaç yıl sonra federasyon görüşmeleri yeniden başladı…
Halkın bu nedenle Talat’ı cezalandırarak görevden almasına ve yerine Derviş Eroğlu’nu seçmesine karşın, Sn. Ahmet Davutoğlu’nun bizzat KKTC’ye gelerek yaptığı baskı ve telkinler sonucu, Eroğlu da federasyon görüşmeye devam etti.
Eroğlu’nun ardından, uzun yıllar ABD’de yaşadıktan sonra adaya dönerek, dış güçlerin desteğiyle Cumhurbaşkanlığına seçilen Mustafa Akıncı da, 1968 yılından beri devam eden federasyon görüşmelerini, görülmemiş bir teslimiyetçi anlayışla sürdürdü… Ne ki, Rum tarafının göstermelik ve kağıt üstünde kalacak bir siyasi eşitliğe bile karşı çıkması, Rumlar hakimiyetinde ENOSİS’e açık, adı federal, içeriği ÜNİTER DEVLET hedefinden vazgeçmemesi ve Türkiye’nin Garantörlüğünü reddetmesi sonucu, verilen korkunç tavizlere karşın federal bir çözüm sağlanamadı…
Tarihi Süreçten Çıkan Sonuç
Bütün bu tarihi süreçten ortaya çıkan net sonuç şudur:
- Kıbrıs sorunu 1974’deki Türk müdahalesi ile başlamamıştır. Sorunun nedeni, Kıbrıs Türk Halkı, Türkiye’nin garantörlüğü, Türk müdahalesi ve Türk askerinin adadaki varlığı değildir. Kıbrıs sorununun nedeni, Rum-Yunanlıların 1791’den bu yana, Megali İdea ülküsü çerçevesinde devam eden ENOSİS mücadelesidir… Dolayısı ile müzakerelerde görüşülmesi gereken konu garantörlük, Türk askeri, KKTC’nin iptali, Rumlara verilecek tavizler, topraklar, tazminatlar ve Rumlarla nasıl bir birleşme olacağı değil, iki asırdan fazladır süren ENOSİS mücadelesinin nasıl sonlandırılacağı ve Türk Halkının can-mal güvenliği ile meşru haklarının ve kazanımlarının nasıl garanti edileceği olmalıdır.
- Rumlar hiçbir zaman siyasi eşitliğe, iki eşit-egemen halka ve egemenliğin eşit şekilde iki kurucu halk ve iki kurucu egemen devlet tarafından paylaşılmasına dayalı bir federasyona razı olmamıştır, olmayacaktır. Hedefleri Rumların yöneteceği ÜNİTER bir devlette Türklere azınlık hakları verilmesi ve uzun vadede ENOSİS’in gerçekleştirilmesidir.
- Bu amaçla belirledikleri strateji, 1968’den beri son 50 yılda yaptıkları gibi Türk Halkını federasyon kazığına bağlı tutarak, federasyon görüşür gibi yapmak ve müzakereleri ucu açık şekilde sonsuza kadar sürdürerek KKTC’nin tanınmasını-güçlenmesini önlemektir... Bu süre içinde, devletlerini AB içinde konsolide etmek, Türkiye’yi tecrit edecek yeni ittifaklar kurmak ve istedikleri çözümü elde etmek için uygun konjonktürün oluşmasını beklemektir. Bu bağlamda Fransa, Almanya, İtalya, Mısır, İsrail ve Rusya’ya güneyde ortak kullanacakları daimi deniz ve hava üsleri verme kararı almışlardır.
- Türk tarafının bu oyuna artık son vererek, bir 50 yıl daha federasyon görüşmek yerine, müzakere sürecini bitirmesi, KKTC’nin tanınması yoluna çıkması ve görüşmelerin ancak iki tanınmış-egemen devlet temelinde, devletten devlete yapılacağını savunması gerekmektedir.
Akıncı Hala Görüşme Niyetinde
Crans Montana’da Sn. Akıncı ve Sn. Çavuşoğlu ve daha sonra Cumhurbaşkanı Erdoğan, Başbakan Yıldırım ve AB Bakanı Ömer Çelik’in yaptığı, “Sadece görüşmeler değil, süreç sona ermiştir, mevcut BM parametreleri temelinde çözüm bulunması mümkün değildir, yeni parametreler gerekmektedir” şeklindeki açıklamalarına rağmen ve Akıncı’nın “Bu bizim kuşağın son federasyon denemesiydi, biz başaramadık, gelecek nesillere başarılar dilerim, bundan sonra KKTC ile yolumuza devam edeceğiz” şeklindeki açıklamasına karşın, şimdi bu sözler paspas yapılarak çiğnenmiştir.
Nitekim Rum seçimlerinin ardından, iki toplumlu iki bölgeli, egemenlikleri olmayacak iki eyaletli federasyon görüşmelerine Mart 2018’de bırakıldığı yerden devam etmeyi planlamaktadırlar…
Oysa görüşmelerin Crans Montana’da bırakıldığı yer, korkunç tavizlerin verildiği, 1960 Anlaşmalarından, Cuellar, Gali ve Annan Planlarından bile geri olan, KKTC’nin egemen bir devlet olmaktan çıkarılarak Rum ağırlıklı birleşik Kıbrıs’ın, içinde yüz binlerce Rum ve Yunan’ın yaşadığı karma nüfuslu bir eyaleti olacağı, Türkiye’nin Garantörlüğünün iptal edileceği, Türk askerinin adadan çıkarılacağı, Kıbrıs ile Türkiye’nin bağlarının koparılacağı, TC vatandaşlarının adaya ancak vize ile gelebileceği, 100 binden fazla Türkün göçe zorlanacağı, 50 civarında yerleşim yerinin ve KKTC topraklarının beşte birinin Rumlara verileceği, kalan toprağa da yüz binlerce Rum’un döneceği tam bir felaket noktasıdır… Bu, savaşı kaybeden haksız ve saldırgan taraf bizmişiz gibi ve savaşı kazanan haklı taraf Rumlarmış gibi, onların koyduğu teslim şartlarının kabul edildiği ikinci bir SEVR noktasıdır.
5-10 yıl içinde Kıbrıs’ın tümünün ekonomik, demografik, siyasi yönden Rum-Yunan-AB egemenliğine girmesi ve Türk Halkının Rum-Yunan-AB içinde asimile olacağı bu felaket noktasını daha iyi anlamak için Sn. Akıncı’nın 6 başlıkta verdiği önemli tavizleri aktarmak istiyorum:
Siyasal Eşitlik Yok: Yasama-Yürütme-Başkanlık
Sn. Akıncı siyasal eşitliğimizi sağladığını, 1960'dan çok daha iyi haklar elde ettiğini iddia etmektedir... Oysa Meclisten ve hükümetten gizli olarak vatan toprağının beşte birini vermiştir ancak aldığı siyasal eşitlik değil, siyasal eşitlik adı altında ÜNİTER DEVLET'tir, ki bu da 1960'dan beridir Rum tarafının temel isteğidir...
1-Dönüşümlü Başkanlıkta Eşit Süre ve Veto Hakkı Yoktur
Siyasal eşitlik alınmış olsaydı, Rum tarafının nüfusuna bakılmaksızın AB'de eşit süreli dönem başkanlığı yapması gibi, dönüşümlü başkanlığın eşit süreli olması gerekirdi... Oysa 20 ay Türk, 40 ay Rum dönem başkanı olacaktır.
Siyasal eşitlik olsaydı, 1960'da olduğu ve 1986 Cuellar Planı’nda da kabul edildiği gibi Türk eş başkanın Meclis tarafından çıkarılacak yasaları, hükümetin alacağı kararları ve Rum eş başkanın kendi başına alacağı kararları VETO etme hakkı olması veya her konuda konsensüs aranması gerekirdi... Oysa hem Veto hakkımızdan vazgeçilmiştir hem de Akıncı'nın ifadesi ile iki başkan arasında sadece 3 konuda konsensüs aranacaktır...
Bakanlar Kurulu’nda ise başkanlar toplantılara katılacaklar ancak oy hakları olmayacaktır... Yine aynı şekilde Cuellar Planı’nda bile merkezi devlete bırakılan 12 yetkiden 10'unda VETO hakkımız kabul edilmişti. Dolayısı ile bu, hem 1960'dan hem de Cuellar planından bile geridir.
Rum Tarafının İstediği Çapraz Oy Kabul Edilmiştir
Bir diğer husus, Başkan seçiminde Rumların da Türk başkanın belirlenmesi için oy kullanacak olmasıdır... Bu amaçla kabul edilen ÇAPRAZ oy sistemi nedeniyle seçilecek Türk başkanın kim olacağını Rumların yüzde 20 oranındaki oyu belirleyecektir... Böylece seçilecek olan Türk başkan, her zaman Rumların isteklerine boyun eğebilecek Rum muhibbi biri olacaktır... Bir başka deyişle Rumların sevdiği ve istediği teslimiyetçi biri olacaktır... Türk Halkının meşru hak ve çıkarlarını savunan bir kişi asla başkan seçilemeyecektir... İki Halklı Federasyonların ruhuna ters olan bu durum siyasi eşitliğin ve Türk Halkının özgür iradesinin fiili olarak yok edilmesi ve Rumların ÜNİTER Devlet isteğinin fiili olarak gerçekleşmesidir
2-Bakanlar Kurulunda Ayrı Oy Çoğunluğu Hakkından Vazgeçmiştir
Sn. Akıncı, Bakanlar Kurulunun 7 Rum 4 Türk üyeden oluşacağını açıklamıştır... Ne ki kararların bir Türk üyenin katılımıyla SALT ÇOĞUNLUKLA alınacağını söylememiştir... Oysa 1960 Anayasası’nda ve 1986 Cuellar Planı’nda kararlar Türk üyelerin ayrı oy çoğunluğu ile alınacaktı... Yani 4 üyenin en az 3'ünün Rumlarla birlikte oy vermesiyle kararların alınması gerekirdi... Ayrı oy çoğunluğu hakkımızdan vazgeçmekle, siyasal eşitliğimiz, etkin temsiliyetimiz, kararlara etkin katılımımız yok edilmiştir... Rum çoğunluk AKEL'ci bir işbirlikçi Türk üyenin katılımıyla istediği her kararı alacak ve ülkeyi ÜNİTER DEVLET şeklinde yönetecektir...
3- Alt Mecliste Ayrı Oy Çoğunluğu Yok, 70-30 Oranı Bozuldu
Alt meclis 36 Rum 12 Türk'ten oluşacaktır... Bu 75'e 25 oranıdır... Oysa 1960 anlaşmalarında Meclis'te temsiliyetimiz 70'e 30 oranı şeklindeydi ve ortak Mecliste de 35 Rum 15 Türk milletvekili vardı. Yani Sn. Akıncı 1960'dan daha ileri haklar almış değil, bizi 1960'dan da geri götürmüştür.
Alt Meclis'te kararlar 3 Türkün Rumlarla birlikte oy kullanmasıyla SALT ÇOĞUNLUKLA alınacaktır... Böylece 1960'da var olan ve 1986 Cuellar Planı’nda da kabul edilen ayrı oy çoğunluğu hakkımız yok edilmiştir... Eğer bu hakkımız Rumlar istiyor diye terk edilmeseydi, yasa çıkması için en az 7 Türkün Rumlarla birlikte oy kullanması gerekecekti. Böylece Rumlar AKEL'ci 3 işbirlikçi Rum muhibbinin desteğiyle alt Meclisten, ÜNİTER DEVLETmiş gibi istediği her yasayı çıkaracaktır... Bu, siyasal eşitliğimizin ve yasama faaliyetlerine etkin katılımımızın, çıkacak yasalarda eşit söz hakkımızın yok edilmesidir... Bu, fiili olarak azınlık statüsüne düşürülmemizdir.
4- Üst Mecliste Ayrı Oy Çoğunluğu Hakkımızdan Vazgeçildi
Üst Meclis (Senato) 20 Rum ve 20 Türk'ten oluşacaktır... Ne ki kararlar 5 Türk'ün oyu ile SALT ÇOĞUNLUKLA alınacaktır... Oysa 1960 Anayasası'nda olduğu ve 1986 Cuellar Planı'nda da öngörüldüğü gibi ayrı oy çoğunluğu hakkımız korunmuş olsaydı en az 11 Türk milletvekilinin oyu ile kararlar alınacaktı. Bu, kararlara etkin katılımımızı ve siyasi eşitliğimizi sağlayacaktı... Oysa Sn.Akıncı tarafından kabul edilen bu düzenlemede, Rum muhibbi AKEL'ci 5 Türkün desteğiyle Rumlar ülkeyi istediği gibi ÜNİTER DEVLET şeklinde yönetecektir...
Rum Stratejisi
Rum tarafının hesabı şudur: Nasıl olsa Türkler içinde yüzde 35 sol oy var. Sol partilerden alt Meclise seçilecek 3 üye ve üst meclise seçilecek 5 üye Rumlarla işbirliği yapacak ve böylece "KIBRISLI MİLLETİ-KIBRIS HALKI" olarak ülkeyi istediğimiz gibi yöneteceğiz...
Bütün bunlar Rum tarafının 1963'de ENOSİS'in yolunu açmak için Anayasa’da değiştirilmesini talep ettiği ve Türk halkının reddettiği, o nedenle silahlı saldırıya, etnik temizliğe, soykırıma uğradığı, buna karşın direnerek kabul etmediği 13 değişiklik maddesi içinde yer almaktaydı... Söz konusu 13 madde içinde VETO hakkımızın ve ayrı oy çoğunluğu hakkımızın kaldırılması, kararların salt çoğunlukla alınması ve Rumların seçilecek Türk adayları belirleyebilecekleri birleşik seçim sistemi talep edilmekteydi... Böylece siyasal eşitliğimiz ortadan kalkacak, azınlık duRum’una düşeceğiz, devleti ÜNİTER yapıya çevirecekler ve engel olma imkânımız kalktığı için hükümet ve mecliste ENOSİS kararını rahatlıkla alabileceklerdi... İşte Sn. Akıncı'nın toprak verip aldığını iddia ettiği sözde siyasi eşitliğin gerçek yüzü budur... Siyasi eşitlik adına bizi götürdüğü yol Rum egemenliğinde, Rum hakimiyetinde, Rum hegemonyasında azınlık statüsüdür... Kabul ettiği bütün hususlar 1960 Anlaşması’ndan ve Cuellar Planı’ndan çok geridir.
Türk-Yunan Dengesinin Korunmaması
Rum tarafının Kıbrıs sorunu çözülmeden tüm Kıbrıs adına ve Türkleri de kapsayacak şekilde AB'ye tam üye yapılmasının amacı, tek kurşun atmadan Kıbrıs'ı bir Rum-Yunan adası haline getirmektir. Nitekim ENOSİS sadece Güneyi kapsayacak şekilde, AB çatısı altında gerçekleşmiş ve Rum tarafı ile Yunanistan AB çatısı altında siyasi, ekonomik, askeri, demografik yönden bütünleşmiştir. Yunan vatandaşları AB ilkesi olan 4 özgürlükten ( serbest dolaşma, yerleşme, mülk edinme, iş kurma ve çalışma özgürlükleri) yararlanarak adayı istila etmiştir. Sadece son yıllarda 50 bin Yunan vatandaşı Güneye yerleşmiştir. (Rum tarafı AB'ye girince adayı ziyaret eden Yunan Başbakanı Simitis, düzenlenen coşkulu mitingde yaptığı konuşmada “Asırlar sonra milli hedeflerine ulaştıklarını ve ENOSİS'in AB çatısı altında gerçekleştiğini” söylemiştir.)
Kıbrıs sorunu çözülmeden Rum tarafının tüm Kıbrıs adına AB’ye tam üye yapılması ile Türkiye ve Yunanistan arasında Lozan’da kurulan ve 1960 anlaşmaları ile Kıbrıs’a da teşmil edilen denge, Yunanistan lehine bozulmuştur... Devamla bu gelişme ile Garanti Anlaşması’nda yer alan "Kıbrıs'ın Türkiye ve Yunanistan'ın birlikte üye olmadığı siyasi, ekonomik veya askeri bir birliğe üye olamayacağı" ilkesi çiğnenmiştir. Bu nedenle çözüm olmadan ve iki halkın da onayı alınmadan tüm Kıbrıs'ın AB üyeliği meşru değildir…
İç-Dış Dengenin Korunması
Denktaş’ın görevde olduğu dönemde, Türkiye ve KKTC, Rum tarafının gayrı meşru şekilde AB'ye tam üye yapılması karşısında doğru çözüm için şu temel ilkeleri saptamıştı: Çözümde bir iç, bir de dış denge olmalıdır...
İÇ DENGE, egemenliğin iki kurucu halk-devlet arasında egemen eşitlik temelinde paylaşılmasıdır.
DIŞ DENGE ise Lozan'da tesis edilen ve 1960 Anlaşmaları ile Kıbrıs'a da teşmil edilen Türk-Yunan dengesinin AB üyeliği içinde de korunmasıdır.
Bu çerçevede,
1- Garanti Anlaşması AB üyeliğinde de, Türkiye AB’ye tam üye olana kadar, aynen devam etmelidir. AB üyesi olan Yunanistan, AB üyesi olmayan Türkiye'ye karşı askeri-siyasi, demografik, ekonomik avantaj elde etmemelidir.
2- Olası bir çözüm iki kesimli-iki toplumlu, iki eşit kurucu devlete, eşit egemenliğe ve eşit ekonomilere dayanmalıdır.
Bu ilkeyi koRum’ak için, Rumların ve Yunan vatandaşlarının, 4 özgürlük çerçevesinde Kuzey’de mülk almaları, yerleşmeleri, iş kurmaları ve çalışmaları kalıcı derogasyonlarla kısıtlanmalıdır. Bu çerçevede Türk Halkı Kuzey’de nüfus ve mülkiyette sarih bir çoğunluğa sahip olmalıdır... (Örneğin yerleşecek Rumların oranı Türk nüfusun yüzde 5'ini, satın alacakları mülkler de Türk mülk oranının yüzde 3'ünü geçmemelidir. Sarih çoğunluk BM tarafından da kabul edilen bir ilkedir.) Saptanacak derogasyonlar AB'nin Birincil Hukuku haline getirilerek ileride AİHM tarafından bozulması önlenmelidir.
3- Yunan vatandaşlarının AB üyeliği çerçevesinde sahip olacağı 4 özgürlük, AB üyesi olana kadar aday üye Türkiye vatandaşlarına da tanınmalıdır... Böylece Türk vatandaşları da Yunan-Rum vatandaşları gibi tüm adada 4 özgürlüğe sahip olacaklarından, adadaki Türk varlığının asimile olması, tüm adanın demografik, ekonomik ve siyasi olarak Yunan hâkimiyetine girerek Lozan'da tesis edilen ve 1960'da Kıbrıs'a da teşmil edilen dengenin Yunanistan lehine bozulması önlenebilir...
4-Türkiye’ye, 1960 Anlaşmalarında da öngörüldüğü gibi, “Müsaadeye En Fazla Mazhar Ülke” statüsü tanınmalıdır. Böylece Yunanistan’ın AB içinde olması nedeniyle elde ettiği tüm ayrıcalıklar, Türkiye AB’ye tam üye olana kadar, aynen Türkiye’ye de tanınmalıdır
Akıncı Savunmadı
Lozan’da tesis edilen ve 1960’da Kıbrıs’a da teşmil edilen Türk-Yunan dengesinin adada korunması için saptanan bu ilkeler, Sn. Akıncı tarafından masada savunulmadı. Tam aksi, Rum-Yunan ikilisinin tüm adaya egemen olma emelleri çerçevesindeki bütün talepleri kabul edildi.
İlaveten, Anlaşmanın iki egemen kurucu devlete (Founding State) dayalı olma ilkesi yerine egemenliği olmayan "iki eyalete- constituent state" dayalı olması kabul edildi.
Anlaşma yürürlüğe girmeden önce özel bir programla Türk ekonomisin destekleneceği ve Ekonomik eşitliğin sağlanacağı 5 yıllık geçiş süreci talebinden vazgeçildi
Mülkiyette ve nüfusta sarih çoğunluğa sahip olma ilkesi sulandırıldı... Kuzeye gelecek Rumların, Türk nüfusun yüzde 20'si oranındaki miktarının (45-50 bin) seçme ve seçilme hakkı dâhil iç vatandaşlık haklarına sahip olması kabul edildi. Böylece iki toplumluluk-iki kesimlilik ilkesi sulandırıldı.
Adadaki Türk nüfusu 1/4 oranında donduruldu. (220 bin Türk 803 bin Rum) Bu oranı koRum’ak adına, 1 Türkün vatandaş olması için, 4 Yunan’ın vatandaş olma şartı kabul edildi... Böylece, şu an 320 bin olan KKTC nüfusunun 100 binin adadan atılmasına kapı açıldı... Nitekim Anastasiadis, şu an adada çalışma izni ile bulunan TC vatandaşlarının izinleri bittikten sonra geri gönderileceğini açıklamıştır... (Yunanlılar AB vatandaşlığı nedeniyle tüm adada yerleşebilecekleri ve tüm hakları kullanabilecekleri için Kıbrıs vatandaşı olmaya gerek duymayacaklarından, bu, hiçbir Türkün vatandaş olmayacağı demektir. Bir başka deyişle Yunan nüfusu artarken, Türk nüfus yerinde sayacaktır)
Nikos Anastasiadis, 4’e 1 oranına değinirken Akıncı’nın verdiği tavizi şöyle anlatmıştır: “Nüfus oranı uzlaşılmıştır. 4’e 1, çözümden sonra Kıbrıs vatandaşlığını edinecekleri anlatır. Bir Türk’ün vatandaşlık alabilmesi için önce 4 Yunan’ın vatandaşlık alması gerekir ki demografik nitelik korunsun… İlk başta yerleşiklere çalışma izni verilecek. Çalışma-ikamet izinleri bittiğinde gidecekler. 50-55 bin yerleşik Kıbrıs’ta daimi kalacak, geri kalanları çalışma izni alacak ve bu bittiğinde, izin yenilemeleri zaruri değilse, gidecekler.”
DIŞ DENGE'yi koRum’ak açısından çok önemli olan “Türkiye AB üyesi olana kadar Türk vatandaşlarına da, Yunan vatandaşlarının sahip olacağı 4 özgürlüğün tanınması ve AB üyeliği nedeniyle Yunanistan’ın sahip olacağı tüm hakların AB’ye tam üye olana kadar Türkiye’ye de tanınması” da elde edilmemiştir. Böylece olası bir çözümden sonra yüz binlerce Yunan vatandaşının ve Yunan sermayesinin adaya akın edip burayı bir Yunan adası haline getirmesine; TC vatandaşlarının ise çok güçlü ailevi ve ekonomik ilişkileri olmasına karşın, adaya ancak Schengen Vizesi ile turist olarak gelebilmesine ve Yunanistan’ın AB üyeliği nedeniyle, AB üyesi olmayan Türkiye’ye karşı ekonomik, siyasi, demografik avantajlar elde etmesine kapı açılmıştır.
Anastasiadis, "Türk vatandaşlarına 4 özgürlüğün tanınmasının Türk işgalinden ve Türk askerinin adada kalmasından daha tehlikeli olduğunu" iddia ederek, bu konunun kendileri için stratejik önemini ifade etmiştir.
Rumlara 4 Özgürlük ve “Kalma Hakkı” Tanıdı
Sn. Akıncı tüm Rumlara 4 özgürlük ve Kuzey’de KALMA HAKKI da tanımıştır. İsteyen her Rum kuzeyde mülk alıp yerleşecek, çalışacak, iş kuracaktır. Bu, yüz bin de, iki yüz bin de olabilir. Böylece iki kesimlilik zaman içinde sona erecektir. BM’nin de kabul ettiği kuzeyde nüfus ve mülkiyette sarih çoğunlukta olma hakkımızı kaybedeceğimiz gibi, iki kesimlilik ilkesi de yok olacaktır... Bu Annan Planı’nda bile olmayan korkunç bir tavizdir.
“Daimi İkamet Hakk”ıyla Kuzeye Yerleşecek Rumlar
Sn. Akıncı, Kuzey eyaletinde nüfusumuzun 1/5 oranında Rum’a vatandaşlık haklarıyla daimi ikamet hakkı vermiştir... 4 özgürlüğü kullanarak KALMA HAKKI ile kuzeye gelecek yüz binlerce Rum'un 50 binine (yüzde 20- nüfusumuzun beşte biri) DAİMİ İKAMET HAKKI ve yerel seçimlerde seçme - seçilme hakkı tanımıştır ki bu, iki toplumluluk-iki kesimlilik ilkesini de yok edecektir. İleride, Rumların başvurusu ile AİHM, bunu “ayırımcılık” olarak niteleyecek ve kuzeyde KALMA HAKKI ile yaşayacak olan diğer tüm Rumlara da seçme ve seçilme hakkını tanıyacaktır. Böylece derogasyon ve Birincil Hukuk olmadığı için AİHM tarafından iptal edilecek bu “ayırımcılık” sonucu uzun vadede Rumlar kuzeyde çoğunluğu elde edecek ve kuzeydeki yönetim-ekonomi-toprak Rumların eline geçecektir. Dolayısıyla Akıncı’nın, bunca yıl müzakerelerde savunduğumuz derogasyonlardan ve mülkiyette-nüfusta sarih çoğunluk ilkesinden vazgeçmesi korkunç bir tavizdir.
Sn. Akıncı 16 Ekim 2016’da görüşmeden sonra yaptığı ve tüm gazetelerde, TAK ajansında ve TV haberlerinde yer alan açıklamasında bu konuda özetle şöyle demiştir:
“Kuzey’de yasal ikamet hakkında sahip olacak Kıbrıslı Rumların sayısı, Kıbrıslı Türklerin nüfusunun yüzde 20'sini geçmeyecektir... Liderler geçmişte nüfus sayılarıyla ilgili 800 bin Kıbrıslı Rum’a karşı 220 bin Kıbrıslı Türk üzerinde anlaşmaya varmıştı. Buna göre ilk etapta kuzeye seçme seçilme hakkına sahip 44 bin Kıbrıslı Rum yerleşme hakkına sahip olacaktır. Kıbrıslı Türklerin nüfusu arttıkça Kıbrıs Türk kurucu devletine yerleşebilecek Kıbrıslı Rumların sayılarında da artış olacaktır... Kalma hakkı ise kaçınılmaz olarak herkese uygulanacaktır. İsteyen istediği yerde konaklayabilir. Yazlık ev yapmak istiyorsa yapabilir. Bir apartman dairesi alıp yerleşebilir. İş bulursa çalışabilir. İş kurmak isterse yerel yönetime müracaat edip gerekli izinleri alırsa işini kurabilir. Serbest dolaşım, serbest mülk edinme, serbest yerleşme ve çalışma gibi bireysel haklar olacaktır.”
DİSİ Başkanı Averof Neofitu ise bu gelişmeyi zafer ilan ederek şöyle konuşmuştur: “Müzakerelerde bugüne kadar Kıbrıs Rum tarafı için önemli kazanımlar sağlanmıştır. 1960 anayasasında bulunan, Kıbrıs Türk başkan yardımcısının, seçilme usulü gibi bazı eksiklikler giderilmiştir. (Çapraz oy kastediliyor). Federal Kıbrıs Cumhuriyeti’nde temel özgürlüklerin olması (4 özgürlük; yani Rumların kuzeyde mülk alma, yerleşme, iş kurma ve çalışma özgürlüğünün kısıtlamasız uygulanması) konusunda ilk kez uzlaşıya varılmıştır, Kıbrıslı Rumların yüzde 80; Kıbrıslı Türklerin yüzde 20 nüfus oranında olması konusundaki anlaşma büyük bir başarıdır. Ayrıca nüfus oranının her zaman 4’e 1 oranında olmasında anlaşılması ileride nüfus yapısının bozulmasını engelleyecektir.”
Derogasyonlar ve AB Birincil Hukuku
Sn. Akıncı, iki kesimli ve iki toplumlu yapının bozulmasını ve Rum-Yunan-AB vatandaşlarının Kuzey’de çoğunluğa geçmelerini önleyecek olan ve bugüne kadar kararlılıkla savunulan kalıcı derogasyonlardan vazgeçerken, anlaşmanın AB’nin Birincil Hukuku olmasını Anastasiadis’e kabul ettirememiştir. Böylece kağıt üzerinde var olan kısıtlamaların ileride AİHM tarafından “AB hukukuna ters olduğu” gerekçesiyle iptaline ve varılacak anlaşmanın “AB hukuku” gerekçe gösterilerek Rumlar lehine değiştirilmesine kapı açmıştır.
Öğrenci ve Çalışma İzinleri
Sn. Akıncı, öğrenci ve çalışma izinleri ile dolaylı vergileri de Rum ağırlıklı merkezi devlete bırakmıştır. Rum tarafı öğrencilere bilinçli engeller çıkaracağı için, ekonomiye 1 milyar dolar katkı sağlayan Üniversitelerimiz tehlikeye girecektir... İşletmelerimiz ise Rumların çalışma izinlerinde çıkaracağı engeller sonucu çalıştıracak işçi bulamayacaktır... Kuzey eyaleti maaş bile ödeyemeyecek duRum’a gelecektir
Tazminat Haklarımızdan Vazgeçti, Ama Rum’a Tazminat Ödeyeceğiz
Sn. Akıncı 1963’den gelen tazminat haklarımızdan da vazgeçmiştir... Yakılıp yıkılan köylerimizin, yağmalanan mülklerimizin, katledilen, sakat bırakılan, öksüz bırakılan insanlarımızın, gasp edilen haklarımızın tazminatlarını masaya getirmeyerek Rumlara bağışlamıştır. Ama Rumların kuzeydeki malları için 25-30 milyar Euro maddi-manevi tazminat ödemeyi kabul etmiştir.
Kıbrıs’ta ENOSİS için savaşı başlatan, insanlık suçu işleyen, soykırım yapan, savaş suçlusu ve haksız olan ve savaşı kaybeden Rum tarafıdır. Sorumlusu olmadığı bir savaşa zorlanan, bu savaşı kazanan, haklı olan, mağdur olan, soykırıma ve saldırıya uğrayan, 11 yıl gettolarda kuşatma altında yaşamak zorunda bırakılan, kurucusu ve ortağı olduğu devletten silah zoruyla atılan ise Türk tarafıdır…
Savaşı kaybeden savaş suçlusu ve haksız tarafın; zaferi kazanan, mağdur ve haklı tarafa şart dayatması, tazminat talep etmesi ve zafer kazanan haklı tarafın da kendisi suçluymuş gibi tavizler vererek, toprak vererek, tazminat ödemesi, tarihte nerede görülmüştür?
Sn. Akıncı, Rum tarafından tazminat talep etmek yerine tazminat ödemeyi, toprak vermeyi ve tüm Rum şartlarını-dayatmalarını kabul ederek bizi suçlu duRum’una düşürmüştür…
Vakıf ve Sultan Mülkleri Savunulmadı
Sn. Akıncı, gasp edilen vakıf mülkleri ile sultan mallarını veya onların tazminatlarını da talep etmemiştir. Buna karşın, 618 kilise ve 21 manastırı (çevre arazileri ile) ve eski eser nitelikli yerleri Rumlara vermeyi ve Vakıf Mülkü Maraş’ı karşılıksız Rumlara bırakmayı kabul etmiştir.
Rumlar tarafından gasp edilen Vakıf arazilerinin toplamı 337.245 dönümdür... Gasp edilen, Padişah Abdülhamid adına kayıtlı Sultan Mülkleri ise 322.109 dönümdür. Toplamda 659.354 dönüm vakıf ve sultan malı Rumlar tarafından gasp edilmiştir. Bunlarla birlikte tapulu Türk mülkü yüzde 33’dür. Rahmetli Kurucu Cumhurbaşkanımız Denktaş döneminde, bize kalacak toprağın yüzde 33 olduğu esasından hareketle bir harita hazırlanmıştır… Bu harita, hazırlayıcısı harita uzmanı Halil Giray tarafından Sn. Akıncı’ya verilmesine karşın dikkate alınmamış ve karşılığında bir şey alınmadan, Rum tarafına yüzde 29.2’lik bir taviz haritası verilmiştir…
Korkunç Toprak Tavizi Veriliyor
KKTC Hükümetinin, Meclisin ve TBMM'nin bilgisi ve onayı dışında, 1977-1979 Doruk Anlaşmaları’nda belirlenen "verimlilik, yeterlilik, mülkiyet ve güvenlik" kriterlerini terk ederek ve kendi aklına göre yüzde 7 oranında toprak tavizi vererek yüzde 36'dan yüzde 29.2'ye inmiştir... Bir başka deyişle KKTC topraklarının beşte birini karşılığında bir şey almadan vermiştir. Bunu ise yine Meclisin ve TBMM’nin bilgisi dışında, kendi aklına göre çizdiği bir haritaya dökerek Rum tarafı ile BM'ye vermiştir... (Verilecek topraklara 80-90 bin Rum yerleşirken 30-40 bin arası Türk 4. kez göçmen olacaktır)
Oysa varılan mutabakatlara göre, toprak, harita ve garantörlük konusu, tüm diğer konularda anlaşma olduktan sonra görüşülecekti. Ne ki, Sn. Akıncı diğer 4 başlıkta anlaşma olmamasına, siyasi eşitlik ve garantörlük kabul edilmemesine karşın, hem tek yanlı toprak tavizi vermiş hem harita sunmuş hem de müzakere tarihi boyunca kırmızı çizgimiz olan Türkiye’nin garantörlüğünü pazarlığa açmıştır…
Sn. Akıncı’nın kendi aklına göre verdiği haritada, Maraş, Gazimağusa-Lefkoşa-Güzelyurt yolunun güneyindeki araziler ve köyler Rum tarafına bırakılmıştır... Rumların verdiği haritada ise Türk tarafına yüzde 28.2 toprak öngörülmekte, Karpaz'daki 4 Rum köyü ve Güzelyurt Rum tarafına bırakılmakta, 90 bin Rum’un verilecek olan bu topraklara, 50 bin Rum’un da Kuzeyde bize kalacak bölgeye geri dönmesi öngörülmektedir... (Sn. Akıncı bunu kabul etmiştir...)
İki harita arasında görülen yüzde 1’lik farkı önemsiz addeden Sn. Akıncı, 12 Temmuz 2017 tarihinde Havadis gazetesinde çıkan açıklamasında, “Yüzde 28.2’lik toprak öngören Annan haritasını da kabul edebileceğini” açıklamıştır. Bilindiği gibi bu haritanın içinde Güzelyurt ve Maraş, Rum tarafına bırakılırken, Karpaz’da 4 köyün Rumlara verilerek bir Rum kantonu ve Kormacit bölgesinde 4 köyden oluşan bir Maronit kantonu oluşturulması öngörülmekteydi…
Haritalar arasındaki yüzde 1'lik fark, çok önemsizmiş gibi gösterilmeye çalışılmaktadır... Oysa her yüzde 1 oranı, 92 km karelik alan demektir... Bu da 15 tane açık+kapalı Maraş ve çevresiyle 3 tane Güzelyurt demektir... Sn. Akıncı’nın Rum'a verdiği toprak, şu an 30-40 bin insanın yaşadığı KKTC topraklarının beşte biridir. Sadece Maraş'ın açık kısmında 15 bin kişi yaşamaktadır... Göç edecek 40-50 bin insanımıza bizde kalacak olan yüzde 29.2'lik veya 28.2’lik toprağa yeni yerleşim yerleri kurulması ve üretim yapacakları arazi verilmesi gerekecektir...
Sadece bu kadar değil...
İçimize de nüfusumuzun yüzde 20'si oranında Rum’un yasal "ikamet izni" ile seçme ve seçilme hakkına sahip olarak yerleşeceği ve bize kalacak 29.2'lik toprağın 1/3'ünün de (yüzde 9.7) dönecek olan Rumlara iade edileceği, Sn. Akıncı'nın Meclis Başkanı Sibel Siber'e gönderdiği yanıt mektubunda ifade edilmiştir...
Böylece fiilen bize kalacak toprak oranı yüzde 19’a inmektedir.
Sn Akıncı, Meclis Başkanı Sibel Siber’e gönderdiği mektubunda "Dini yerler, askeri bölgeler, boş olan eski Rum arazileri ve yeni orman alanları ile "duygusal bağ” nedeniyle evini talep edecek Rumların eski evlerinin de İLK ANDA iade edileceğini” belirtmiştir... Bunların toplamının 400 bin dönümü bulduğu ifade edilmektedir…
Bu durumda en az 40-50 bin kişi de bu şekilde evinden barkından olacaktır...
Özetle 70-80 bin KKTC vatandaşı evinden, arazisinden olacaktır. Bize kalacak olan toprak, harita üzerinde yüzde 29.2 olarak görünmesine karşın fiilen yüzde 15'lere düşecektir... Bunun içindeki Beşparmak Dağlarını ve eteklerini, yol, baraj, gölet, dere yatağı, orman, kumsal, kayalık, yeşil alan, özel koRum’a alanı, parkları, sit alanları, sanayi bölgeleri, havalimanı, kent, köy merkezleri vb. yerlerin toplam alanını çıkardığınız zaman üretim yapılabilecek alan yüzde 2-3'lere düşmektedir...
İşte "Ne olacak yüzde 29.2 ye inilmişse, ne olacak yüzde 7 taviz verilmişse, ne olacak içimize Rum dönecekse, ne olacak onlara 1/3 toprak verilecekse" diyenlerin ve yüzde 1'in bile ne denli önemli olduğunu gözlerden saklayanların gizlemeye çalıştıkları kara tablo budur...
Nüfusun 2/3’ü Göç Edecek
Nüfusumuzun 2/3 ünü yerinden ederek çözüm ve barış değil ancak savaş çıkarılır...
Yüzde 7 toprak ve birçok köyün Rum tarafına verilmesi demek, en az 40-50 bin insanın yeniden göçü demektir. Bunlara ilave olarak içimize gelecek 50-60 bin Rum’un alacağı mülkler dolayısı ile evsiz barksız kalacak olanlar da eklenince, toplamda 80-90 bin Türk yeniden göçmen olacak demektir... İlaveten Rum’a verilen 220 binlik nüfus dışında kalan, yıllardır burada yaşayan, ancak vatandaş olmayan 80-90 bin kişi de adadan sökülüp atılacaktır... Böylece 300 bin kişilik nüfusumuzun 160-180 bini evinden, barkından, işinden, ekmeğinden, huzurundan olacaktır. Dünyanın neresinde bir devletin 2/3 nüfusunu yerinden ederek barış, huzur ve ekonomik gelişme sağlanmıştır?
Mülkiyette Verilen Tavizler
Sn. Akıncı, Mülk sorununun Cuellar Planında öngörüldüğü gibi, global takas ve tazminatlarla sıfırlanması yerine, bireysel bazda çözümünü de kabul etmiştir.
KKTC tapularını sıfırlayarak 43 yıldır elinde devlet tapusu olan insanlar asıl mülk sahibi değil de “şimdiki kullanıcı” olarak tanımlanırken, Rumlar ise “yasal mülk sahibi” olarak tanımlanmaktadır. Bu sorunun bireysel bazda 25-30 yılda çözülmeyeceği gerçeği karşısında Türk ekonomisinin sıfırlanmasına kapı açılacaktır... Çünkü bir yabancının başkanlığında eşit sayıda Rum ve Türk’ten oluşacak olan Mülkiyet Komisyonu, mülkün kime ait olduğuna karar verene kadar çözümün ilk gününden itibaren Kuzey’deki eski Rum mülkleri için memorandum ilan edilecek ve bu mülkler üzerine yatırım yapılamayacak, inkişaf, devretme, kiralama, satma olamayacaktır. Bu durumda mülkiyeti belli olmayan bir mülk üzerine ekonomik yatırım yapılamayacaktır. Bu bağlamda Kuzey’deki eski Rum mülklerinin 1/3’ünün iadesi ve karar verilirken ilk söz hakkının Rumlarda olması da kabul edilmiştir…
Takas yapılmayacak mülkler ya iade edilecek ya Rumlarla paylaşılacak ya da KKTC tapu sahibi tarafından parası ödenerek yeniden satın alınması dayatılacaktır… Bunun için ya borç altına girilecek ya da büyük miktarlar tutacak olan ödemeler yapılamayacak ve çatışma çıkacaktır… KKTC’de son 43 yılda 3- 4 milyon tapu işlemi yapıldığı dikkate alınırsa, Mülk Komisyonu milyonlarca işlem konusunda karar verene kadar (bu süre 25-30 yıl da olabilir) hiçbir mülk üzerinde yatırım ve işlem yapılamayacağından, KKTC ekonomisi çökecek, mülklerinden gelir elde edemeyen insanlar banka borçlarını ödeyemeyecek, bankalar ellerindeki ipotek mülklerin sahipleri ve statüleri değişeceği için ipoteklerini kaybedecekler, ipoteklerini ve alacaklarını kaybeden, kredi veremeyen bankalar batacak ve Kuzey ekonomisi korkunç bir kaos ve çöküş yaşayacaktır.
Bu bağlamda, sosyal devlet anlayışıyla kendilerine mal verilen TC kökenli vatandaşların, güneyde eşdeğerde mülk bırakmayan ancak sosyal devlet anlayışı ile mülk tahsis edilen vatandaşların, şehit ailelerinin, kırsal kesim arsası verilen on binlerce gencin vb. KKTC yasaları çerçevesinde 43 yıldır KKTC tapusu ile sahibi oldukları mülkler üzerinde hiçbir hakları olmayacaktır. Kendilerine bir miktar tazminat ödenerek mülklerinden çıkarılacaklardır...
Garantörlükte Verilen Korkunç Taviz
Anastasiadis ve Yunanistan “AB içinde garantörlük olmaz, sıfır asker, sıfır garanti şarttır” demektedir...
Oysa AB üyesi Kıbrıs'ta 13 yıldan beri zaten garantörlük vardır ve hiçbir sorun da yaratmamıştır... Akıncı, Rum tarafına "AB içinde garantör olmazsa 2004’de AB’ye girerken niye itiraz etmedin" diye sormamıştır. Rum ile AB arasındaki tam üyelik protokolüne göre garantörlük ve İngiliz üsleri AB’nin Birincil Hukuku olmuştur ve Rum ile AB buna itiraz etmemiştir.
Kıbrıs Cumhuriyeti’nin yaptığı bütün Uluslararası anlaşmalar gibi Garanti ve İttifak Anlaşması da AB Birincil Hukuku olmuştur...
Rum ve Yunan tarafının tezleri “Yabancı Askeri Varlık ve Garantilerin AB Normlarına uygun olmadığı”dır. Ne ki, İngiltere’nin üslerine ve askeri varlığına itiraz etmemektedirler...
Olli Rehn, 21 Ocak 2009’da AB Komisyonu adına Avrupa Parlamentosu’nda verdiği yazılı yanıtta: “AB Komisyonu, Garanti Antlaşması’nın AB’nin üzerine tesis edildiği temel ilkelere ters olduğu yönündeki düşünceye/endişeye KATILMAMAKTADIR.” demiştir.
Öte yandan böyle bir aykırılık olsaydı konu, Rum tarafının “Kıbrıs Cumhuriyeti” adını kullanarak AB üyesi olması döneminde gündeme gelmesi gerekirdi. Bilindiği gibi AB hukukuna göre üye devletler, üyelikleri öncesinde taraf oldukları uluslararası antlaşmaların sorumluluğunu ahde vefa ilkesi gereği taşımayı sürdürmektedirler. Garanti sistemi ve Türkiye’nin bu açıdan hakları ve sorumlulukları AB Birincil Hukuku içerisinde kayda geçmiştir. Çünkü Rum tarafı 2004’de AB üyesi olduğunda yaptığı katılım antlaşması ekinde yer alan 3 numaralı protokolün giriş kısmında “Kıbrıs Cumhuriyeti’nin Avrupa Birliği’ne katılması, (1960) Kuruluş Antlaşması’nın taraflarının hak ve yükümlülüklerini etkilemeyecektir” denilmektedir.
Kuruluş Antlaşması’nın giriş bölümünde de açıkça Garanti Antlaşması’na gönderme yapılmıştır. Böylece Türkiye’nin Garantörlük Anlaşması’ndan doğan haklarının Rum tarafının AB üyeliği nedeniyle etkilenmeyeceği güvencesi AB Birincil Hukuku ile kayıt altına alınmıştır.
AB hukukuna göre Birincil hukuk haline gelen Garantörlüğün iptali için 27 ülkenin tek tek meclislerinden karar alması gerekecektir
Ne ki, Sn. Akıncı ve Sn. Çavuşoğlu Crans Montana’da konuyu bu şekilde ortaya koyacak ve “Kıbrıs sorununun nedeni garanti anlaşması değildir. Rumların 1791’den beri gelen ENOSİS hedefidir. Bu hedef nedeniyle Türklere saldırması, etnik temizlik ve soykırım uygulaması ve ortaklık cumhuriyetini işgal etmesidir” diyecek yerde, garantörlüğü pazarlık konusu yapmışlardır
Bu çerçevede, Sn. Akıncı ve Dışişleri Bakanı Çavuşoğlu, anlaşma ile birlikte Türk askerinin adadan çekilerek 650 kişilik bir alay seviyesine inmesini, anlaşmanın uygulanması halinde ise 10-12 yıl sonra garanti anlaşmasının iptalini ve kalan askerlerin de çekilmesi konusunun görüşülmesini içeren bir öneriyi Crans Montana’da yapmıştır. Rum-Yunan tarafı “sıfır asker sıfır garanti” talebinin hemen gerçekleşmesini istediği için bir anlaşmaya varılmamıştır. Ne ki Rum seçimlerinden sonra 10-12 yıllık süreyi 5-8 yıla çekerek öneriyi kabul etmeleri büyük bir olasılıktır…
Sn. Akıncı ve Sn. Çavuşoğlu’nun yaptıkları bu öneri KKTC ve TBMM’de oy birliği ile alınan “garantörlük kırmızı çizgidir, asla iptal edilemez, garantörlüğü içermeyen bir anlaşma kabul edilemez, garantörlük pazarlık konusu değildir” şeklindeki birçok kararın pervasızca çiğnenmesi demektir… Garantörlüğün iptali, Kıbrıs Türk halkının güvenliğini yok edeceği gibi, Türkiye ile Kıbrıs’ın bağlarını koparacak, Türkiye’nin Doğu Akdeniz ve Kıbrıs üzerindeki stratejik üstünlüğüne ve güvenliğine son verecektir.
Hükümetin Cenevre’de Akıncı’ya Verdiği Muhtıra
KKTC hükümeti, bütün bu tavizlere karşı çıkarak Cenevre’de Sn. Akıncı’ya bir muhtıra vermiştir. Ne ki Sn. Akıncı hükümeti ve muhtırasını ciddiye almamıştır... Bu muhtırada yer alan başlıca unsurlar şöyleydi:
- Olası bir uzlaşının, eşit statüde iki tarafın imzalayacağı bir kuruluş anlaşması ile ortaya çıkması
- Başkanlığın eşit sürelerle dönüşüme tabi olması, Senato’da ve Temsilciler Meclisi’nde kararlara etkin katılım sağlanması, Federal Yüksek Mahkeme’nin 4 Türk ve 4 Rum yargıçtan oluşması
- Federal anayasa değişikliklerinin ayrı ayrı ve eş zamanlı referandumlarla halkların onayına sunulması
- Rumların Türklere, Türklerin de Rumlara oy vermesini öngören çapraz oy konusunun taraflar arasında güven ve işbirliği ruhunun tesis edilmesinden sonra, gelecekte ele alınması
- Kıbrıs Türk Kurucu Devleti’nde Kıbrıslı Türklerin sarih nüfus ve mülkiyet çoğunluğuna sahip olmaları
- Nüfus oranları konusunda, dörde bir oranı gibi maksatlı kısıtlamalar getirilmemesi
- Toprak konusunun harita ve rakam boyutlarının, ancak son aşamada ele alınabileceğine dair BM parametresi ışığında, Cenevre’de harita verilmemesi, harita verilmeden önce hükümetin ve Meclisin bilgilendirilmesi ve istişare edilmesi
Bundan Sonra İzlenmesi Gereken Strateji
Bütün bu gerçekler ışığında bundan sonra izlenmesi gereken milli strateji şöyle olmalıdır:
- Annan Planı sonrasında elde edilen tarihi fırsatın kaçırılması gibi, Crans Montana’da görüşmelerin ve sürecin çökmesinden sonra elde edilen tarihi fırsat bu kez kaçırılmamalı; 50 yıldır devam eden ve bir sonuç vermeyen Federasyon görüşmelerine son verilmelidir. Geçmişte KKTC Meclisi’nde alınan federasyon kararları iptal edilmeli ve KKTC’nin Tanınması ve hiçbir BM kararına dayanmayan ambargoların kaldırılması için kampanya başlatılarak dost ülkelerin KKTC’yi toplu tanımaları sağlanmalıdır
- Bundan sonra görüşmelerin ancak KKTC’nin tanınması ve ambargoların kaldırılması şartıyla iki egemen devlet temelinde, devletten devlete yapılmasında ısrar edilmelidir... Bu görüşmelerde ortak bir yapının nasıl kurulacağı yerine, iki devletin sağlık, çevre, ticaret, adli konular, yasadışı göç, turizm, eski eserlerin-dini yerlerin korunması vb konularda nasıl işbirliği yapacağı görüşülmelidir...
- Bu çerçevede Rum tarafına eski Çekoslovakya örneğinde olduğu gibi, Rum tarafına ANLAŞMALI AYRILIK önerisi yapılmalıdır. Toprak verilecekse bu ancak resmi AYRILMA ve TANINMA karşılığı verilmelidir... Topraktan ayrı olarak tazminat ödenmesi de söz konusu olacaksa, Vakıf-sultan mülkleri ve 1963-1974 dönemi için Rum tarafından alınması gereken tazminat haklarımız hesaplanarak masaya getirilmeli ve Rum tarafının tazminat talepleri dengelenmelidir
- 43 yıldır kapalı olan Maraş, asıl sahibi olan Vakıflar İdaresi’ne devredilmeli ve iskana-ekonomiye açılmalıdır
- Türkiye ile bir savunma-işbirliği anlaşması imzalanmalı ve Rumların diğer ülkelere verdiği gibi, KKTC de Türkiye’ye deniz-hava üsleri vermelidir
- Tanınmanın engellenmesi halinde, dünyada birçok örneği bulunan Türkiye ile özerklik ilişkisi tesis edilerek savunma ve dışişlerinde Türkiye’ye bağlı diğer konularda bağımsız olmayı içeren özerk devlet modeli uygulanmalıdır…